Haberleşmek için ışığın kullanımı çok eski zamanlara dayanır. Tıpkı kızılderililerin kullandığı “dumanla haberleşme” gibi.İlk defa 1842 yılında hafif kablo adı ile kullanıldığı bilinmektedir. Bir kablonun yansımalar yaparak bir kablo içerisinden akması şeklinde tanımlandığını ise 1884 yılında Collado’nun makalesinde geçmektedir. Ve bunu izleyen yıllarda -18.yy sonlarında- semafor denilen işaret kodları ile telgraf bulunmuştur. Telgraf günümüzde halen kullanılmakta olan bir iletişim aracıdır.
Graham Bell, telefonu icad ederken taşıyıcı sinyal olarak gün ışığından faydalanmış ve telefon sinyallerini 200 metre uzağa gönderilmişti. Bu deneme fiberoptik üzerinden ışık ile veri taşınması fikrinin miladı gibi düşünülebilir. Tabiki bu güzel icad hava koşullarının uygunsuzluğu ve teknik imkansızlıklar nedeniyle geniş kitlelere ulaştırılamadı. 1870 yılında İngiliz fizik bilimci John Tyndall, tam ışık yansımasını nehirlerde deneyerek ışığı iletmeyi başarılı bir şekilde deneyimlemiştir. Bu aynı zamanda teorinin pratiğe dönüştüğü ilk bilinen uygulama olarak nitelenebilir.
İlk resmi uygulama ise 1910 yılında yapıldı. Uygulamada “hallow tüpü” kullanıldı. Çünkü, hallow lambasının elekromanyetik dalgaları geniş alan içerisinde kontrol edebilme yeteneği vardır. 1910 yılının ilk uygulaması iç yüzeyi metal kaplamadan ve yüksek yansımalı hallow ile yapıldıktan sonra bunu 1930’larda cam fiber ( flaman) üzerindeki denemeler takip etmişti.Cam fiberler 1950’lere gelindiğinde ise ışık kanalı olarak delikli kart okuyucuların üzerinde kullanıldı. Bütün bu denemeler sonunda 1960 yılında lazer başarısını gösterdi.Fiber optik haberleşmesindeki iki temel unsur olan ışık verici ve alıcısının gelişimi tamamlanmıştır. Fiberoptik kablo, günümüzün en çok tavsiye edilen iletişim kablosu olarak kullanılmaktadır.
02122705732 – 02122705737
